آنچه باعث ارتقاء سطح علمی دانش آموزان مقاطع مختلف ( دبستان ، راهنمایی ، دبیرستان ) می شود، علاوه بر برخورداری از آموزگارانی بامعلومات و باتجربه برخورداری ازکتبی است که بتواند نیازهای علمی دانش آموزان را برطرف کند، در این مقوله نمی خواهیم به مسئله سطح کیفی کتب درسی بپردازیم که این خود نیازمند بررسی های تخصصی فراوان است...
اما آنچه در این مبحث کوتاه به آن پرداخته می شود ، عمکرد نا درست در برخورد با دانش آموزان ضعیف است ،دانش آموزانی که برای ادامه تحصیل بی انگیزه هستند و این بی انگیزگی باعث شده است که نه تنها به درس و مدرسه علاقه نشان ندهند بلکه از آن به نوعی فراری باشند و مدرسه را تنها مفری بدانند برای دوست یابی و تفریح و وقت گذرانی و البته مسائل حاشیه ای دیگر که باز هم پرداختن به آنها مورد بحث ما نیست. 

اما همین دانش آموزان ضعیف و فراری از مدرسه که شاید در طول مدت تحصیل خود حتی یک بار هم بعضی از دروس را نمره خوبی نگیرند به راحتی در پایان سال نمره قبولی می گیرند و به سطوح بالاتر می روند ، مسئله و سوال اصلی این است ، چرا چنین اتفاقی می افتد و چرا باید زمینه ای برای چنین فاجعه ای وجود داشته باشد؟

در حال حاضر مسئله ای در مدارس به شکل رقابتی مطرح است به عنوان "درصد قبولی"، که این موضوع بین مدارس مختلف شهر ، شهرستان ، استان و کشور به صورت معضلی در آمده است، آموزگاران زیادی می توانند شهادت بدهند که مدیر مدرسه از آنان خواسته است همه دانش آموزان را "قبول" کنند و "نمره" بدهند تا شاخص درصدقبولی-به عنوان ملاک رسمی موفقیت یک مدرسه و مدیر- بالا برود!

در حالی که اهمیت دادن به موضوع نمره فی نفسه اشکالی ندارد اما بدیهی است که نمره و آزمون یک ابزار است و نباید هدف یک سامانه آموزشی قرار گیرد، به جای آنکه نمره و آزمون و ... باعث شود که مسولین مدارس برای به دست آوردن درصد قبولی بیشتر به سطح علمی دانش آموزان توجه کنند و در جهت ارتقاء آن بکوشند ، عملا تبدیل شده است به معضلی به نام نمره دادن ، نمره دادن های بی دلیل . کما اینکه بارها و بارها شنیده شده دانش آموزانی که طول تمام دوران تحصیل یک ساله خود حتی یک نمره بالاتر از 10 هم ندارند به راحتی به آنهانمره قبولی را می دهند که علاوه بر اینکه در صد قبولی مدرسه بالا برود دیگر بار اضافی مالی بر دوش دولت و خانواده و مدرسه نباشد، رویه ای خطرناک که کم کم به عنوان یک عرف در ساختار نظام آموزشی ایران درآمده است و در دهه های آینده باید منتظر ضربات و لطمات فاجعه انگیزی از قبل آن باشیم.

مسئله دیگری که باعث شده دانش آموزان بدون داشتن سواد علمی مناسب به پایه های بالاتر ارتقاء پیدا کنند ، منظور کردن "نمره مستمر" است ، این نمره مستمر در طول سال به دانش آموز کمک می کند تا به اصطلاح اگر در طول سال درس خوانده اما شب امتحان مشکلی برایش پیش آمده و نتوانسته در بخواند بانمره مستمر که به واقع حق اوست ، حقی از او ضایع نشود ، اما چند سالی است که مشاهده می شود برای شهریور ماه هم نمره مستمر در کارنامه دانش آموزان منظور می شود!در حالی است که دانش آموزان در طول تابستان اصولا به مدرسه نمی آیند که نمره مستمر داشته باشند که بخواهد به آنها کمک کند و دبیران و معلمان می مانند که این نمره مستمر را باید از کجا به دانش آموز بدهند .

مسئله دیگر استفاده از تبصره که همان تک ماده است ، که این تبصره که در دوران سابق،با شرایط خیلی سخت و استثنایی بکار می رفت، اما اینک به صورت یک راه حل ساده و آسان درآمده است که هم دانش آموزان را از مرارت درس خواندن نجات می دهد، هم معلمان را از تصحیح برگه و دردسر اصرار دانش آموزان برای نمره خلاص می کند و هم "درصد قبولی" مدرسه را بالا می برد که این هم مورد پسند مدیر و رئیس منطقه و مراتب اداری آموزش و پرورش خواهد بود!

هرچند که امروز "تک ماده" به "جفت ماده" تبدیل شده، بلکه تمامی شرایط آن ، از جمله نمره بالاتر از 7 ، دروس غیر شفاهی ، و معدل بالای 12 از آن برداشته شده است! راستی کجای دنیا چنین تسامح و تساهل بی دلیلی که بیشتر به "دوستی خاله خرسه" شبیه است در مورد آموزش و پرورش آینده سازان یک مملکت اعمال می شود؟

به گزارش پارسینه، باتوجه به این توضیحات می شود به بعضی از ابهامات پاسخ داد که حقیقتا چرا دانش آموزان ما بعد از فارغ التحصیل شدن از مدرسه توان علمی بالایی ندارند؟ چرا اساسا به شهادت آموزگاران و صاحبنظران آموزش و پرورش، اصولا "دانش آموز درسخوان" کمتر و کمتر می شود؟ جواب کاملا روشن است، یک دانش آموز برای چه باید خود را به زحمت بیندازد و با چه انگیزه ای در درس خواندن سختکوشی کند وقتی که راه حل های آسان برای نمره گرفتن و رفتن به مقطع بالاتر در دسترس اوست؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: